Hey iedereen,Woensdag 12 september was het eindelijk zover, de driedaagse survival naar Bohan kon eindelijk van start gaan. De bedoeling van de survival was dat we met elkaar konden kennismaken, en elkaars positieve en negatieve punten konden leren kennen. De eerste avond werd al direct bezegeld met een grote wandeling, rugzak inbegrepen. Dat was al een eerste punt waarop we elkaar wel konden gebruiken. Een zware tocht kon je het wel noemen, en in zo'n situaties heb je steun nodig van je medeleerlingen. In die tocht werden ook de vaardigheden van mensen - die je nog niet wist dat ze hadden - ontdekt. De een is een geboren leider, de ander is beter in mensen aan te moedigen, ... 's Avonds aan het kampvuur werden de verhalen van de beide groepen dan uitgewisseld, en werd de groep weer één. Dag 2 kregen we een parcours voorgeschoteld, waarin samenwerking van crusiaal belang was. Het waren leuke opdrachten, en vooral heel origineel. Iedereen was enthousiast en plezier was het woord van de dag! Rond de avond, na een fris pintje - of voor sommigen een cola - was het weer tijd om terug naar het kamp te keren, te voet. Ook hier werd de samenwerking weer duidelijk zichtbaar, daar Nicolas een kramp in zijn voet kreeg, en niet meer verder kon. De hele groep heeft samen met hem gewacht, tot iemand hem kon komen oppikken. De verdere toch is heel goed verlopen, en met veel lachen en zingen zijn we dan in het kamp toegekomen, waar we van een welverdiende maaltijd konden smullen. Als ik dan 's avonds in mijn tentje lag, en ik naar de stilte van de nacht aan het luisteren was, besefte ik toch dat je niet veel nodig hebt om gelukkig te zijn. Enkele vrienden om je heen, die je telkens weer aanmoedigen, steunen, en warmte geven.. Meer heb je niet nodig in het leven.
De laatste dag stond er nog een activiteit op het programma, en dat bestond uit een brug bouwen over een oever naar de andere kant. Deze activiteit kon wat beter uitgevoerd worden, maar iedereen had wat last van vermoeidheid. Toch werd de opdracht tot een goed einde gebracht. Daarna werden we ook beloond met een lekkere lasagne. Na een kort dutje in het zonnetje was het dan ook tijd om terug naar huis te keren. Na een korte samenvatting van Geert, waarin we elkaar's positieve en negatieve punten konden bespreken, trokken we onze rugzakken weer aan en vertrokken we richting trein, om zo rap mogelijk weer in het vertrouwde Brugge te staan. De survival was een goede ervaring om jezelf, en vooral de anderen te leren kennen. Ik heb ervan genoten...
Voor meer informatie over de streek Bohan sur Semois: http://www.bohan.be/
Meer informatie over cap Bohan (ons kamp): http://www.capbohan.be/
