Normandië

Bonjour tout le monde!

Op woensdag, 24 oktober begon onze drie daagse studiereis naar Normandië. We hebben een heel schema gekregen met wat we zullen bezoeken, en hier volgt een klein overzichtje...
Bienvenue en Normandie!!

DAG 1

Om 8 u stond iedereen - nog moe weliswaar - aan de Katelijneparking, klaar voor vertrek. De route leidt ons via Duinkerke, een stukje van het Frans-Vlaanderen. Er is geen tijd om er een stop te maken, maar Regina en Benoit nemen uitgebreid de tijd op de bus om iets over Duinkerke (ofwel Dunquerqe) te vertellen. Duikerke ligt in de regio van Nord-Pas-de-Calais, aan de grens van België. Duinkerke is ook de hoofdstad van de Franse Westhoek. De gemeente Duinkerke is verdeeld in zes wijken (quartiers). Vier daarvan zijn voormalige zelfstandige gemeenten die in de loop der tijd door de stad zijn opgeslokt. De wijken hebben elk een eigen wijkhuis (mairie) waarin diverse gemeentelijke diensten zijn te vinden. Daarnaast heeft elke wijk een speciale wethouder in het stadsbestuur.


Onze eerste stop was Cap Griz Nez (in het departement Nauw van Calais). Naast het feit dat het er zeer koud was, hebben Loredane en Katrien ons met al hun enthousiasme wat meer verteld over die prachtig stukje natuur. De Nez in de naam Cap Griz Nez staat voor het voortuitstekend stuk land in zee. Dit stukje land heeft ook een grote geschiedenis achter de rug. In 1805 heeft Napoleon er een semafoor plaatsen, die de eerste moest zijn van een nieuwe lijn die Frankrijk zou verbinden met Engeland, die Napoleon vlug wou veroveren. Ook Hitler is op Gap Criz Nez geweest in 1940, om de wacht te houden nadat zijn leger West-Europa had veroverd.




Na een kleine rookpause was het tijd om weer de bus in te stappen. Via Boulogne-sur-Mer en Le Tourquet-Paris-Plage reden we naar Le Crotoy. Op de bus wist Miryoku ons iets meer te vertellen over Boulogne-sur-Mer, waar we jammergenoeg niet gestopt hebben.

Onze volgende stop, Le Crotoy is een klein, prachtig dorpje, die in het arrondissement Abbeville gelegen is. Benoit heeft ons er veel over bijgeleerd. Je hebt er de mogelijkheid om samen met een gids, aan wadlopen te doen. Dit bestaat eruit dat de zee wegtrekt en je zo een paar eilandjes kunt bereiken, wel niet zonder risico.

Ook Jeanne D'arc heeft hier eventjes in gevangenschap verbleven, voor haar dood. In le Crotoy hebben we een ook middagmaal genomen. De mosseltjes zijn hier wel aan te raden! Na een lekker dessert was het weer tijd om de reis voort te zetten.

Via de Tréport, Dieppe en Fécamp zijn we naar Etretat gereden, wat ik voorbereid had. De prachtige kliffen zijn het hoogtepunt van dit dorpje. Er is zelf een klif die een boog bevat, die als een olifantenslurf het water in duikt. Ook naast de klif heb je l'Anguile, wat de naald wilt zeggen. Dit is een rots, in de vorm van een naald, die voor de klif gelegen is. Aan de kust vind je veel impresionisten, ook de dag van vandaag nog. Vroeger is Monet er geweest, om de kliffen te schilderen. De impresionisten hielden van de weerspiegeling van de zon op de zee. Ook het dorpje is mooi om eens gezien te hebben.

Na étretat was het tijd om naar Honfleur te vertrekken, waar we in Etap hotel zouden verblijven. Na ons geïnstalleerd te hebben, en enkele minuutjes gerust te hebben, was het tijd voor een rondleiding in het prachtige Honfleur. Dit was - volgens mijn mening - het mooiste stadje in Normandië. David heeft er ons een zeer goede rondleiding gegeven, en hij heeft ons ook alles wat belangrijk was getoond. Ook Sati heeft er verbleven, nl. in het huis van Sati. Sati was een goede componist, die al zijn emoties in zijn werk stak. Na de rondleiding hebben we een pizzeriatje bezocht, watj ons zeer goed bevallen is. Daarna was het tijd voor ons in bedje te kruipen, zodat we de volgende dag weer fris zouden zijn!

DAG 2

Na een welverdiende nachtrust en een stevig ontbijt, was het weer tijd om de bus in de stappen richting Arromanches. Via Trouville sur mer - Deauville - Cabourg en Quistreham zij we daar naar toe gereden. In Arromanches was in 1944, na de landing van Normandië werden op twee plaatsen grote, tijdelijke havens (Mulberryhavens) aangelegd. Dit was nodig om na de invasie de geallieerde groepen te kunnen blijven bevoorraden en groot materiaal aan land te kunnen brengen. Hoe werd die haven nu gemaakt? Wel, er werd gebruik gemaakt van caissons, grote betonnen blokken, die dienden als golfbrekers. Deze golfbreker werd versterkt door het bewust laten zinken van schepen bij de caissons.

In Arromanches-les-Bains is een museum gevestigd - die we ook bezocht hebben - dat door middel van maquettes en films een goed beeld geeft van deze tijdelijke haven tijdens de Tweede Wereldoorlog. Een deel van de caissons zijn nog altijd voor de kust blijven liggen.